Cezary Kulesza: polski futbol dusi brak boisk. Kulisy kadry, selekcjonera i „Łączy Nas Piłka”. Nawrocki w Polsce

Polski futbol jak nieoszlifowany diament. Kulesza i Kopański odsłaniają kulisy kadry

Wywiad z prezesem PZPN Cezarym Kuleszą oraz rzecznikiem reprezentacji Polski Emilem Kopańskim odsłania nie tylko kulisy pracy kadry narodowej, lecz przede wszystkim strukturalne problemy polskiej piłki. W centrum uwagi jest dramatyczny brak infrastruktury, trudne decyzje dotyczące selekcjonerów, gigantyczna logistyka zgrupowań oraz medialne zaplecze projektu „Łączy Nas Piłka”.

Z wypowiedzi obu rozmówców wyłania się obraz polskiego futbolu jako diamentu w surowej postaci – z dużym potencjałem, ale wciąż bez odpowiednich narzędzi do porządnego oszlifowania.

Stan polskiego futbolu: problemem nie talent, lecz boiska

Cezary Kulesza nie ma złudzeń: stan polskiego futbolu zawsze wymaga poprawy. Choć obecny selekcjoner Jan Urban wprowadził świeżość i lepszą atmosferę (remis z Holandią odebrany jak zwycięstwo, wygrana 3:1 z Finlandią), to główna bariera rozwojowa leży gdzie indziej.

Dramatyczny brak pełnowymiarowych boisk

Największym problemem jest infrastruktura treningowa, a dokładniej – dostępność pełnowymiarowych boisk trawiastych:

• Wileńska Białołęka (ok. 140 tys. mieszkańców) – zero pełnowymiarowych boisk.

• Ursynów (ok. 240 tys. mieszkańców) – również ani jednego pełnowymiarowego boiska.

• Cała Warszawa – według szacunków Kuleszy zaledwie 15–20 pełnowymiarowych boisk.

• Hanower (450 tys. mieszkańców) – około 100 pełnowymiarowych boisk.

Ta skala różnicy pokazuje, że problemem nie jest brak talentu, tylko brak miejsca do jego codziennego rozwijania. Młodzi piłkarze często trenują na zbyt małych lub sztucznych boiskach, bez realnego przeskoku na standard zbliżony do profesjonalnego.

Obok wielkich stadionów – obowiązkowo płyty treningowe

Kulesza podkreśla, że obok dużych, nowoczesnych stadionów – takich jak Stadion Narodowy czy Stadion Śląski – powinny powstawać 3–4 pełnowymiarowe płyty treningowe. Idea jest prosta:

Młody piłkarz trenuje na bocznym boisku, a trener może mu powiedzieć: „Za chwilę na tej dużej arenie zagrasz”.

To nie tylko praktyczne, ale też motywacyjne. Według prezesa PZPN wymóg budowy takich płyt powinien być warunkiem koniecznym przy każdej nowej inwestycji stadionowej, jeśli Polska poważnie myśli o rozwoju piłki nożnej.

Selekcjoner kadry: trudne wybory, wielkie oczekiwania

Wybór selekcjonera reprezentacji to zawsze decyzja pod lupą opinii publicznej. Kulesza przyznaje, że podejmuje ją wspólnie z zarządem, ale presja medialna jest olbrzymia – każdy ma swojego faworyta, a krytycy często nigdy nie ponosili odpowiedzialności za wybór trenera.

Michniewicz – sukces sportowy, którego nie należy pomijać

Kulesza przypomina, że Czesław Michniewicz osiągnął historyczny wynik:

• wprowadził reprezentację na Mistrzostwa Świata,

• wyprowadził drużynę z grupy po 27 latach przerwy.

Podkreśla przy tym, że nie doszło do „klasycznego zwolnienia” – po prostu nie przedłużono kontraktu.

Fernando Santos – głośne nazwisko, błędna decyzja

O decyzji zatrudnienia Fernando Santosa prezes PZPN mówi wprost: to był błąd. Portugalczyk miał wielkie nazwisko, był wymieniany w czołówce europejskich trenerów, więc początkowo zachwyt był powszechny – zarówno w mediach, jak i wśród kibiców. Jednak na boisku „po prostu nie wyszło”.

Ta historia pokazuje, że głośne CV nie gwarantuje sukcesu, a idealny selekcjoner musi pasować do mentalności drużyny i realiów polskiej piłki.

Jakie cechy musi mieć selekcjoner według Kuleszy?

Prezes PZPN wymienia kilka kluczowych wymagań:

• Sprawiedliwość wobec zawodników – decyzje kadrowe muszą być uczciwe i zrozumiałe.

• Umiejętność motywowania – piłkarze mają oddawać na murawie „nie 100, a 150%” swoich możliwości.

• Dobry kontakt z drużyną – taktyka musi być nie tylko logiczna, ale też uwierzona przez zawodników.

• Stawianie na ambicję – ambitny piłkarz może wygrać z lepszym technicznie przeciwnikiem.

Lewandowski jak każdy, choć to gwiazda pokolenia

Robert Lewandowski – choć jest supergwiazdą, jakiej długo w Polsce nie zobaczymy – jest w kadrze traktowany jak każdy inny zawodnik. Nie ma osobnych zasad.

Młodzi piłkarze odczuwają przy nim lekki stres – jeszcze niedawno oglądali go w telewizji, w największych klubach świata, a dziś dzielą z nim szatnię. Dla wielu jest to jednak dodatkowy bodziec, by pracować ciężej i udowodnić, że zasługują na to samo boisko.

Zgrupowanie reprezentacji: tysiące ludzi, setki detali

Rzecznik kadry Emil Kopański podkreśla, że organizacja zgrupowania reprezentacji to gigantyczna operacja logistyczna, w którą zaangażowane są nawet tysiące osób – i to nawet wtedy, gdy chodzi o mecze towarzyskie.

Gdzie gra reprezentacja? Narodowy, Śląski i reszta kraju

Priorytetem jest Stadion Narodowy, ale gdy jest zarezerwowany na inne wydarzenia, kadra przenosi się na Stadion Śląski w Chorzowie. Kulesza uważa, że reprezentacja powinna regularnie grać także w innych miastach – Gdańsku, Wrocławiu, Poznaniu – bo tamtejsze stadiony wybudowano za pieniądze podatników, którzy również mają prawo zobaczyć kadrę u siebie.

Jak wygląda logistyka zgrupowania?

Przykładowe zgrupowanie w Chorzowie:

• piłkarze zjeżdżają w poniedziałek,

• sztab szkoleniowy jest na miejscu już w sobotę,

• zawodnicy przylatują z różnych lig i krajów – jedni kończą mecze w piątek, inni w niedzielę wieczorem (nawet o 22:15),

• team manager koordynuje loty, transport, zakwaterowanie,

• niektórzy piłkarze lecą kilkanaście godzin (np. z USA czy Meksyku), więc trasy są dopasowywane tak, aby dotarli w jak najlepszej formie.

Z zewnątrz widać tylko 90 minut na boisku. W tle pracuje cała armia ludzi, którzy pilnują, by kadra miała idealne warunki do treningu i regeneracji.

„Łączy Nas Piłka” – jak media zbliżają kibiców do kadry

Projekt „Łączy Nas Piłka” (LNP) wystartował w 2012 roku i dziś jest pełnowymiarowym zapleczem medialnym reprezentacji: od strony internetowej, przez social media, po vlogi zza kulis.

Milionowe zasięgi, kilkanaście osób w zespole

Na LNP składają się m.in.:

• vlogi reprezentacji,

• konta na Instagramie, Twitterze/X i innych platformach,

• treści wideo, foto i tekstowe.

W ich tworzenie zaangażowanych jest kilkanaście osób, a łączne zasięgi idą w miliony. To dziś jedno z najważniejszych mediów sportowych w Polsce, jeśli chodzi o bezpośredni kontakt kadry z kibicami.

Vlogi: kamery się nie wyłączają, montaż do 4–5 rano

Najbardziej nośnym formatem są vlogi z życia reprezentacji. Twórcy – m.in. Kuba Mileszkiewicz i Adam Delimat – wykonują tytaniczną pracę:

• kamery praktycznie się nie wyłączają,

• dzień pracy nie kończy się wraz z zejściem piłkarzy z boiska,

• montaż materiału często trwa do 4:00–5:00 rano, tak by następnego dnia kibice mogli zobaczyć świeże kulisy.

Inspiracją byli Francuzi, którzy pierwsi pokazali, jak bardzo można zbliżyć kibiców do reprezentacji dzięki formatowi „od środka”.

Zaufanie kluczem do autentyczności

Na początku zawodnicy mieli dystans – kamera zawsze w szatni to duże wyzwanie. Dziś praktycznie jej nie zauważają, co pozwala rejestrować:

• naturalne rozmowy piłkarzy,

• odprawy taktyczne,

• sceny jak choćby rozmowę Roberta Lewandowskiego z trenerem Urbanem w samochodzie.

Sednem sukcesu LNP jest zaufanie między sztabem, piłkarzami i zespołem medialnym. Bez niego vlogi nie byłyby szczere, a widz natychmiast wyczułby sztuczność.

Ludzie za kulisami: od podwórka i niższych lig do kadry narodowej

Kulisy polskiej piłki to nie tylko nazwiska na murawie, ale też życiorysy ludzi, którzy tę piłkę organizują i komunikują.

Droga Cezarego Kuleszy: od podwórka, przez Jagiellonię, do disco polo

• W młodości trenował tylko na podwórku – w jego miejscowości nie było profesjonalnego klubu.

• Do klubu trafił dopiero w wieku 18 lat (Gwardia/Hetman Białystok), później grał w Jagiellonii Białystok, m.in. w finale Pucharu Polski.

• W 1994 roku wszedł w branżę disco polo, stając się szefem wytwórni współpracującej z największymi gwiazdami: Zenek Martyniuk (Akcent), Weekend, Boys, Topless.

• Podkreśla, że Polacy nie powinni wstydzić się disco polo – to część naszej kultury, tak jak country w Stanach.

Ta biografia dobrze oddaje przekaz Kuleszy: nawet jeśli startujesz późno i z marginesu systemu, ambicja i konsekwencja mogą cię doprowadzić na szczyt – w piłce i w biznesie.

Ścieżka Emila Kopańskiego: z pasji do niższych lig do roli rzecznika kadry

• W 2015 roku sam odezwał się do PZPN, chcąc wesprzeć portal „Łączy Nas Piłka” materiałami o niższych klasach rozgrywkowych.

• Zaczynał jako współpracownik/redaktor LNP.

• Sprawdził się podczas ME U17 kobiet na Litwie, po czym został rzecznikiem kadry U21.

• Od około dwóch–trzech lat jest rzecznikiem seniorskiej reprezentacji Polski.

To przykład, że w polskim futbolu – nie tylko na poziomie boiska – jest miejsce dla pasjonatów, którzy od niższych lig dochodzą do samej kadry narodowej.

Podsumowanie

Z wypowiedzi Cezarego Kuleszy i Emila Kopańskiego wyłania się spójny obraz: problem polskiej piłki nie leży w braku talentu, lecz w braku systemu i infrastruktury.

• Infrastruktura – dramatyczny niedobór pełnowymiarowych boisk, nawet w wielomilionowych aglomeracjach, sprawia, że polscy piłkarze często trenują w warunkach gorszych niż ich rówieśnicy na Zachodzie.

• Selekcjonerzy – wybór trenera to zawsze balans między nazwiskiem a dopasowaniem do drużyny; sukces Michniewicza i nieudany eksperyment z Santosem dobrze to ilustrują.

• Logistyka i media – zgrupowania to praca tysięcy osób, a projekt „Łączy Nas Piłka” stał się jednym z najważniejszych kanałów budowania więzi z kibicami.

Polski futbol jest jak nieoszlifowany diament: ma ogromną wartość, ale bez boisk, mądrych decyzji i konsekwentnie rozwijanego zaplecza wciąż pozostaje tylko obietnicą. Pytanie nie brzmi dziś „czy mamy talenty?”, lecz czy stworzymy im warunki, by rozbłysły na międzynarodowej scenie.

źr. wPolsce24